India 2016
Alweer een India reis, 3 jaar op een rij heb ik de unieke gelegenheid om in januari naar het land van mijn vriend te gaan. De dagen in Nederland worden vervelend donker en nat en er komt geen echte winter. We missen de echte kou en geen mooie blauwe luchten die verziltend op het bewustzijn werken. Ik heb sterk het gevoel dat we in Nederland moeten inleveren, niet alleen op klimatologisch maar ook op materialistisch gebied. We hebben het sinds de jaren 90 zo goed op allerhande gebied, Vooral op materialistisch en op persoonlijk gebied hebben veel mensen de mogelijkheden persoonlijke ontwikkeling door kunnen maken. Bewustzijnscentra en yogacentra zijn na 2010 als paddestoelen uit de grond geschoten, omdat we ook beseffen dat werken alleen niet gelukkig maakt, dat we verlangen naar innerlijke rust en onze geest kunnen aanspreken.
Niets is in Nederland onmogelijk. Ook niet op dit gebied,
Waarom dan toch naar India?
Ik heb de innerlijke twijfel wel eens als ik weer een lange tijd in Nederland verkeer.Dan denk ik waarom zou ik me weer in het land van tegenstrijdigheid begeven, waar ik ook ongemak en confrontatie op allerhand gebied zou gaan ervaren. Maar door de ervaring hoe ik me na zo'n reis dan weer in het kneuterige en platte Nederland moet verhouden tot de afspraken, de structuur en de vele regels, dan voel ik me van mijn eigen land vervreemd.
Na vorig jaar bijvoorbeeld 2 maanden in India te hebben geleefd, was het erg lastig om weer in het patroon van het Nederlands denken en handelen terecht te willen komen. Wanneer je namelijk naar India gaat, kom je los van je dagelijks handelen en denken. Je komt echt in de ware betekenis van mindfulness, ofwel heartfullness zijn terecht. Leven in het moment, zoals mijn bedrijf IRJA vanuit het Tamil vertaald heet komt in India tot zijn recht. Je voelt daarmee de tijd als eindeloos, een heerlijk gevoel.
Nederland is goed in management en in organisatorisch opzicht is het een land wat alles aan wet en regelgeving netjes op de kaart heeft.Maar er gaat zoveel tijd en geneuzel verloren aan ons geordend democratisch landje. Er lijkt zoveel te ontbreken aan het menselijk geluk en de weg naar ziel en geest wordt telkens weer opgezocht bij yoga instellingen, tantra weekenden, dansfestivals etc. In alle lagen van de bevolking raken mensen enthousiast over dit soort evenementen, Allerlei alternatieve therapiën, bewustzijns workshops, trainingen zijn aan de orde van de dag.
Toch ga ik met de uitspraak van een bevriende Indiase yogadocent mee, wanneer hij zegt tijdens zijn reis naar Zwitserland, alles is er, maar er ontbreekt iets, de missing link van moeder India: God.
Waarom ik niet zo vaak aan die festivals mee doe, is omdat ik de stilte dan mis. Mij Zijn, kan ik in een groep mensen niet zo sterk ervaren als dat ik op mijn eentje ervaar. Natuurlijk heb ik niet alle technieken, alle tools binnen bereik als dat ik mee zou doen aan bijvoorbeeld tantra weekenden, Maar toch wat ik allemaal sinds 1998 heb geleerd in de yoga opleiding en het onderzoek wat ik zelf heb gedaan, als gevolg van de verschillende yoga en ademhalingstechnieken, is zo verrijkend.
Want kundalini energie hoe verschillend mensen daar wellicht ook over denken, heb ik niet alleen sinds mijn 20e door mijn kosmische ervaring na een lange depressie opgedaan. Ik heb ook mezelf kunnen trainen in het waarnemen van mijn gedachten, ik kon mijn energiën in mijn lichaam sturen in mijn emoties en gevoelens en gedachten. Ik kon met speciale ademhalingstechnieken mijn Zijn van onder uit mijn lichaam via mijn wervelkolom in mijn hoofd en mijn gevoelsleven ervaren. Hoe ik bewust uit mijn lichaam kan treden, zonder het contact met het lichaam te verliezen, dat is hoe ik mijn leven sinds mijn 20e in verschillende functies als hulpverlener, docent en yogacoach beleef.
Waar is deze inleiding goed voor? Waar gaat het naar toe zal je af vragen, wat heeft het met Indiase reizen te maken.
Simpel gezegd, het trillingsniveau. In India deal je met de eenvoud van het leven, met ongemak, met overgave, omdat je niet met je westerse denken op je wenken bediend word. Je komt echter in een andere laag, namelijk de laag waar leegte betekenis heeft, waar het wordt gevuld met energie, met zonne-energie, die met wilskracht tot diep in je ziel kan worden opgenomen. Met technieken die je hebt geleerd in Nederland of waar dan ook, kan je je zelf testen op wat het in werkelijkheid in een land als India met je doet. Alles wordt in India versterkt. Hoe je in Nederland voelde, in India voel je het sterker, de lastige, maar ook de bijzondere positieve krachten, de inspiratie wordt daarmee sterker.
De beslissing om dit keer ook in januari te gaan, werd in eerste instantie belemmerd door weers- en tijdsomstandigheden. De eerste vlucht ging niet door, door ziekte en door maatschappij regels, waardoor Raja het vliegtuig niet op tijd kon halen.
Het werd in Nederland steeds donkerder, de invloed van het weer op mijn bewustzijn nam vormen van downheid aan.
Een week later zou ik dan werkelijk vliegen,
Wederom alleen, Raja en ik vliegen nauwelijks nog samen. Met de vliegangst die ik oorspronkelijk had, was dit wederom een test. Want de week ervoor was het weer niet goed, maar deze maandag zou het weer met code geel worden bestempeld.
Dan twijfel je, want alle beroering in de wereld met neerstortende vliegtuigen, worden je dan ook even voorgespiegeld, En wanneer laten maatschappijen hun vluchten nu wel en wanneer niet doorgaan?
Ik besloot voor het veilige te kiezen de avond ervoor. Maar sliep slecht, want zou ik dit keer wel geld voor mijn geannuleerde vlucht krijgen? En ziek melden vanwege de problemen die ik ondervond met mijn kies. was ook geen garantie voor teruggave van geld.
Dus met alle angst die ik op dat moment in de ochtend voelde en alle onrust besloot ik toch maar naar Schiphol te gaan, om af te wachten of er ook echt gevlogen zou worden.
Bij de balie van British airways werd me aangeraden een vlucht eerder naar Londen te nemen. Vanwege de weersomstandigheden zouden er vertragingen op kunnen treden en mogelijk zou ik mijn aansluitende vlucht dan missen.
Ik voelde alsof ik in een diepe donkere kolk turbulentie stapte en met een blik op oneindig omdat de maatschappij me toch een veilige vlucht had gegarandeerd, stapte ik om half 11 ipv kwart voor 12 in het vliegtuig.
Soms kan je de mensen die jarenlang vliegen en ervaringen hebben en vertellen dat vliegen bij code geel geen probleem, is beter niet geloven.
Het stijgen ging nog goed, maar de hele vlucht was een ellende. Er ontstond zo'n vorm van turbulentie dat we niet alleen in luchtzakken op en neer kwamen, maar ook heen en weer bewegingen maakten.Er werd gegild en gelachen in het vliegtuig. Ik had me voorbereid op een eventueel gevaar en kon mijn meditaties die ik altijd in mijn leven had gedaan ineens toepassen. Hoewel ik me niet heimisch voelde, kon ik ook in overgave gaan en verbond mijn bewustzijn met een Licht waardoor ik me Zen voelde ook op het moment dat we leken neer te storten. Dit klinkt zwaar, maar zelfs een Engelsman die naast me zat en heel wat gewend was, maakte hier grappen over, wat zijn overlevingsmechanisme en tevens mijn steun was. Op dat moment kon ik zelfs lachen en aanvaarden wat er ging gebeuren.
Gelukkig liep dat goed af en werd de reis na in Londen toch veilig te zijn geland, met een voorspoedig vervolg naar Bangelore afgemaakt. De piloot kreeg wel een applaus voor zijn inspanning om het vliegtuig veilig op de grond te hebben gekregen.
Overdag 12 uur vliegen betekent door het tijdsverschil van 4 en half uur, automatisch in de ochtend in India aankomen, Daar waar ik nu eigenlijk aan slaap toe was, zou ik die nog even niet krijgen. In Bangelore was ik behoorlijk kapot en voelde me enigzins eenzaam in dat grote land, want ik zag ook niet veel mensen op het vliegveld in de morgen rond 5.00 en mijn vriend zou me pas na een paar uur ophalen. Eerst nog door de emigratie, paspoortcontrole, waar een Indiase ambtenaar mij weer even liet voelen hoe autoriteiten in India, wanneer ze zich niet met je willen verbinden ook een energie van irritatie en ongemak bij mij losmaken. Op dat moment moest ik weer even van mijn eigen westerse gedachtepatronen en houding loskomen. De ambtenaar was tegen de draad in en nam geen genoegen met mijn westerse assertiviteit. Het adres waar ik zou verblijven zou en moest met telefoonnummer en al volledig op het emigratiepapiertje,welke je in het vliegtuig al word overhandigt, staan. Want wat zou ik anders in India komen doen was zijn vraag? Wantrouwen jegens vertrouwen, hier begon het thema, wat ik in het boek Chakra bewuszijn deze vakantie zou gaan lezen en wat ik nog vaker tegen zou komen.
Gelukkig kon ik Raja gelijk bellen en overhandigde ik de ambtenaar maar even mijn telefoon om duidelijk te maken dat hij garant voor mij stond. De ambtenaar ging, hoewel niet openlijk bevestigend akkoord en overhandigde me zwijgend mijn paspoort.
Helaas was dit wel een punt waarop ik mezelf even in het tekort aan slaap en opgelopen spanning van de vlucht enigzins verloor. Maar goed ik raapte mezelf weer bij elkaar, om even later tot mijn schrik erachter te komen dat ik mijn telefoon kwijt was. Met tegenwoordigheid van geest, besefte ik dat het ergens bij het bureau van de emigratie moest zijn geweest en lichtte ik de verschillende dienstdoende partijen van diefstal en verlies in.
Ik was nog niet gelijk gerustgesteld, want ik kreeg mijn telefoon niet terug, ondanks dat er iemand die richting nog eens was opgelopen. Dus dan maar de formele partijen inlichten en mijn telefoonnummer achterlaten. Ondertussen had ik mijn vriend via een telefoon op het vliegveld dat gratis te gebruiken kon worden een aantal maal gebeld. Op zo'n moment denk je dan nog: waarom moest ik nu ook weer naar India?
Hij stond er toen ik het hele proces van verlies van telefoon had losgelaten en tot de slotsom kwam met het idee dat ik moest aanvaarden dat ik mijn telefoon echt kwijt was. Even koffie drinken buiten en positieve wensen en acties uitwisselen voordat we rond 10.00 het vliegtuig naar Kochin zouden nemen. Totdat Raja vlak voor tijd werd gebeld door de posten van verlies en diefstal. Mijn telefoon was gevonden.Logisch dat ze hem belden, het enige Indiase nummer dat in mijn telefoon stond en ik in Engeland nog had gebeld. Ik sprong zowat een gat in de lucht. Even later had ik mijn telefoon weer in mijn hand. De ambtenaren die me het telefoontje overhandigden, waren aangenaam blij toen ze mijn enthousiasme zagen. Natuurlijk werd alles strikt afgehandeld en moest ik mijn handtekening nog in een soort logboek zetten, maar daarmee was het klaar. dat deede de eerste officier hieronder op de foto te zien. De functionaris erachter moest lachen om mijn enthousiasme en blijheid.
De vlucht naar Kochin verliep ongedwongen en ik vond het heerlijk om naast mijn lief dat ene uurtje samen te kunnen vliegen. Kochin is een bijzonder vliegveld, Het heeft een modern en oud gedeelte. Ik kwam op het oude gedeelte aan en vertrok op het nieuwe gedeelte. Hieronder zie je het oude gedeelte, waar ik mijn koffers van de loopband kon plukken.
Om dan even een vergelijk met Bangelore airport te maken, moet je de foto ernaast bekijken. Dat is een supermodern rijk vliegveld.
Ik kom altijd direct in contact met diverse mensen, zo was de glimlach van mij voor de kinderen al genoeg voor de moeder om een foto te willen met hen. Toen ik dan eindelijk moe op een stoel plaats nam kwam er een rijke Indiase dame in het rood naast me zitten die me gelijk uitnodigde voor een spirituele ontmoeting met een goeroe in Kochin. We wisselden telefoonnummers uit en ik bedacht dat ik dit keer wellicht hier niet op in zou gaan. Het ging over positief denken en de invloed hiervan op gezondheid, dat was voor mij geen nieuw onderwerp.
Wat maakt India bijzonder
De eerste week in Kochin was niet zoals we verwachten. We zouden op onderzoek gaan naar de Homestay die dicht bij zee en groot zou zijn. In werkelijkheid lag de homestay aan een drukke weg en was weliswaar gelegen tegenover Santa Cruz, de heilige basiliek die een grote historie heeft. Maar de zee was per pont en bus pas te bereiken. We hebben verlangens waarmee we gasten in de toekomst yoga, ayurvedische massages, eventuele opleidingen willen aanbieden tegen goede prijzen.
In Kochin onderzochten we dit en vonden het niet voor een redelijke prijs.
Wel had Kochin een prachtige boulevard en leuke winkeltjes, veel ayurvedische massagecentra en prachtige oude Portugeze huizen, hotels, restaurants en vele kerkjes.
.
Santa Cruz Cathedral
Hier kochten we onze parfums, massagetools
binnen in Santa Cruz
Maria
de biechtstoel
Ontmoetingen met nieuwe mensen, is altijd een leuke bijkomstigheid van reizen in India, In de eerste week deden we onze eerste backwatercruise. Wat een genot was het om over de backwater met een veerman te drijven. De zwoele wind, de immense rust werd door alle passagiers gevoeld en bijna iedereen genoot hier in stilte van. Alle nationaliteiten komen dan tot een soort van unaniem onuitgesproken, maar toch verlangen naar eenheid. En we genoten samen van de eenvoudige maaltijd in een stand buiten op een eiland, waar de koks hun maaltijd van te voren hadden voorbereid. We ontmoetten Eva een Oostenrijkse vrouw die voor het eerst alleen op vakantie naar India was voor haar project palliatieve zorg voor stervenden.
Eva
planten, kruiden en specerijen, werden ons door de excursieleider goed uitgelegd.
Excursie en kennis van planten, kruiden en specerijen opdoen aan wal.
En met Eva ga ik die week twee keer naar een prachtige voorstelling van dans en muziek( tabla en sitar) om de hoek van de homestay. Deze voorstellingen hoef je niet van te voren te reserveren zoals in Nederland, om verzekerd te zijn van een plek,. Nee deze voorstellingen kosten hoogstens €4,-- en je geniet een uur lang van uiterste perfectie in de Indiase dans en muziek.
Op 1 avond krijg je drie verschillende verhalen van bijvoorbeeld vertellingen uit de Bhagavad Gita een verhaal over liefde uit de Andapradesh en nog een ander verhaal. Helaas heb ik door het feit dat ik bij het sitar optreden niet mocht flitsen hier geen foto's van.
