Goedemorgen Nederland,
Wij hebben het inmiddels al weer bijna half twaalf hier en ik ben al heel snel met mijn tweede blogpagina, omdat er in een paar dagen alweer zoveel is gebeurd. Ik schreef als laatste dat ik in de middag het gehandicaptenhuis van de stichting Isai Ma(i)yam zou bezoeken. Nou dat was dan ook wel een middag om niet snel te vergeten. De verstandelijk gehandicapte kinderen die veelal door Brigitte, de projectleider en een al wat ouder kind uit het weeshuis uit verschillende dorpen zijn ontdekt, hebben een prachtige educatieve en creatieve daginvulling.Datzelfde kind is nu inmiddels al oud genoeg om ook als medewerker van de stichting in het gehandicaptenhuis te werken. Een half uur met de van, één van de gesponsorde auto's reden we naar de locatie ergens buiten Pondi. De kinderen worden elke dag in de ochtend van huis gehaald en rond 15.00 stopt het dagprogramma, waarna ze ook weer weggebracht worden. De nieuwe gele bus die onlangs door de Achmea stichting is gedoneerd stond voor de deur en men was nog bezig om het gebouw een gele kleur te geven. Onderdelen van het dagprogramma zijn onder andere muziek en yoga.
Nadat we van harte werden ontvangen volgde al snel waar we in dit geval voor kwamen.
De kinderen demonstreerden mij een serie yoga-oefeningen, die ze in het afgelopen twee en half jaar draait hebben geleerd. Het centrum draait ook ongeveer zo lang. Ik was enorm onder de indruk van de opvolging van instructies en de soepele uitvoering van de yogahoudingen, die de kinderen ondanks hun handicap die naast verstandelijk vaak ook motorisch was, lieten zien. De meest uiteenlopende en uiterste yogastanden; van de zonnegroet tot de brug, tot het wiel en de boog, van de spreidzit tot de voorovergebogen spreidzit volgden elkaar in een gedisciplineerd tempo op.Bijna elk kind, of het nu het syndroom van down of een andere handicap had, wist wat het moest doen. In slechts een half uur was de voorbereiding met mantra en opwarming met daarna wel 10 standen getoond. Daar waar de docent ergens iets van instructie vergat, gaven enkelen wel het commentaar,waardoor duidelijk werd wat er dan eigenlijk had moeten volgen. Fantastisch! Niet voor niets heeft deze groep tijdens een yogawedstrijd in Auroville de eerste prijs gekregen, zo had Brigitte me al trots verteld!!
Daarna was het tijd voor een muziekoptreden van de band, waarin de vrijwilliger Rob en zijn zoon Joep samen met Brigitte en een aantal andere leden van de stichting een aantal muziekstukken lieten horen. Deze vrijwilliger was als arccondionist voor drie weken uit Nederland overgekomen en had met de kinderen deze weken geoefend. Het optreden werd voor de kinderen gegeven en deels konden ze meezingen en bewegen. De kinderen kenden de eerste mantra's uit het hoofd en zongen volop mee. De andere stukken werden soms afgewisseld met handgebaren en passief luisteren, maar ze genoten zichtbaar. Al met al een heerlijke middag, die me weer enorm inspireerde.
Op vrijdag zouden we naar een ander klassiek spiritueel dansoptreden van een groep kinderen van de wereldschool, in het theater van het visitingcentrum op het terrein van Auroville gaan. Het unieke aan dit optreden was, dat ook hier twee oorspronkelijk weeskinderen in mee deden. Doordat deze kinderen door de oprichter van de stichting in eerste instantie zijn gesponsord,is hun dansopleiding nu verzekerd. De oprichter Ivar, heeft sinds zijn initiatief van de stichting zoveel geld uit eigen werk gedoneerd, dit was een uniek voorbeeld waar dat geld dan onder andere naar toe gaat. Het gaat ook wel naar het onderhouden van huizen van de armlastige mensen, het onderhouden van de gebouwen en materiaal,of het salaris van de medewerkers van de stichting, de keukenmensen, de chauffeurs, de kindermeisjes, de administratief medewerker, allemaal locale mensen uit Tamil Nadu.
Het legendarische verhaal van Krishna, zijn geboorte en zijn jeugdjaren was het thema van de voorstelling. De legende vertelt, dat er op bepaalde momenten in het leven wanneer de aarde bijzondere mensen nodig heeft, de kosmos sommige mensen voorbereid op de komst van zo'n persoon. Krishna was de persoon die luchtigheid blijdschap en humor zou mogen brengen. Men kan deze komst vergelijken met de komst van Christus. De lijn van het verhaal is namelijk ergens dezelfde. Ook Krishna zou in het gezin als achtste kind door de toenmalige keizer niet worden geaccepteerd en eigenlijk moeten worden gedood. Men bedenkt hier echter iets op door Krishna te verwisselen met de geboorte van een ander kind in een naburige omgeving van Brindavan of Madura. Zo groeit Krishna op en haalt kind ondeugende streken uit en brengt de omgeving, waaronder zijn moeder soms tot kopzorgen. Maar omdat het kind een charmerend kant heeft kan de moeder hem ondanks dat hij af en toe straf verdient, dit toch vaak niet over haar hart verkrijgen. Het kind heeft duidelijk een grote invloed op zijn omgeving en kan hiermee iedereen op een hele leuke manier imponeren. Nadat de jonge jaren verstrijken, komt het op een gegeven moment de keizer toch ter ore dat K
rishna nog leeft.Hij besluit vervolgens een worstelwedstrijd te organiseren en hieraan kunnen de dienaars van Krishna en Krishna zelf deelnemen, om te laten zien wie nu het echte podium verdient. De keizer besluit zijn eigen leven in de waagschaal te stellen en maakt het besluit dat wie deze strijd wint, dan recht heeft om te zegevieren. Er verschijnen twee grote mannen ten tonele, ze maken krijgerssprongen en tonen hiermee hun kracht en vastberadenheid. Toch weten de dienaars van Krishna met hun subtiele, maar energetisch sterke danspassen de oerkrachten van de krijgers te omzeilen en op een zeker moment toe te slaan, waardoor ze deze worstelaars doden. Daarna komt Krishna zelf ten tonele en doodt op dezelfde wijze de keizer. Nu de keizer dood is, kan Krishna zijn invloed doen gelden en vanaf dat moment wordt gezegd, dat in de gehele natuur Krishna is waar te nemen. Krishna als 1 van de vele goden die India rijk is kan men dan waarnemen in het water, de bomen, de aarde, in de mensen Krishna kan als licht worden ervaren op weg naar de eenheid van Vishnu, die wij in de westerse wereld God noemen.
Het spektakel werd zo goed gedanst, dat je geen verhaal meer nodig hebt om alles heel duidelijk te volgen. Je wordt allereerst verblind door de hoeveelheid prachtige kleuren die de danser door hun kleding laten zien. Geen enkel pak is het zelfde. De opgemaakte gezichten en de voeten die ook voorzien zijn van strepen, laten voor de kijker ook geen mogelijkheid tot verveling toe. Je werd anderhalf uur lang meegenomen in een denderend spektakel, waar muziek en licht het geheel op subtiele wijze ondersteunde. De afwisseling van drama en dansritmes, die afwisselend stevig en subtiel te noemen zijn, maakten deze soepele dansers tot een unieke groep, die op hoog niveau dit verhaal van Krishna in beeld en dans omzetten. De danskunst die oorspronkelijk uit de streek Odyssee komt heeft een soepele en vloeiende stijl, die geheel anders is als de Bollywooddans of de BharateNatyam. Zie website van de Apeldoornse groep die hier in Nederland cursussen onder andere in geeft.http://www.nawarasadancing.nl/Agenda.htm
De groep kinderen die samen met de regisseur minstens 50-60 man groot is, werd na het spektakel één voor één genoemd en ontvangen allemaal een roos. Enkele van hen zijn kennelijk zo populair in de klas dat ze een iets steviger gejuich en applaus ontvangen.
Zo werd mijn vrijdagochtend die al vroeg begon, door overigens in het weeshuis om vijf uur wakker te zijn gemaakt door het gerommel en gekletter van pannen, die de keukenvrouwen gebruikten ter voorbereiding van de ochtendmaaltijd, ingevuld door een aantal inspirerende kunstzinnig theateruren.
Dit alles in de prachtige natuurlijke omgeving van het visitingcentrum Auroville, waar je direct bij aankomst al in een mystieke stilte word getrokken.
Als echte Nederlanders waren we met een groep van 6 mensen, later stil bij elkaar aan het eten en konden onze gevoelens van verrukking nauwelijks onder woorden brengen. Maar 1 ding was duidelijk, iedereen was diep onder de indruk.
Hieronder een foto van een maaltijd met de kinderen. Bij de volgende blogs toon ik wat filmpjes
Wij hebben het inmiddels al weer bijna half twaalf hier en ik ben al heel snel met mijn tweede blogpagina, omdat er in een paar dagen alweer zoveel is gebeurd. Ik schreef als laatste dat ik in de middag het gehandicaptenhuis van de stichting Isai Ma(i)yam zou bezoeken. Nou dat was dan ook wel een middag om niet snel te vergeten. De verstandelijk gehandicapte kinderen die veelal door Brigitte, de projectleider en een al wat ouder kind uit het weeshuis uit verschillende dorpen zijn ontdekt, hebben een prachtige educatieve en creatieve daginvulling.Datzelfde kind is nu inmiddels al oud genoeg om ook als medewerker van de stichting in het gehandicaptenhuis te werken. Een half uur met de van, één van de gesponsorde auto's reden we naar de locatie ergens buiten Pondi. De kinderen worden elke dag in de ochtend van huis gehaald en rond 15.00 stopt het dagprogramma, waarna ze ook weer weggebracht worden. De nieuwe gele bus die onlangs door de Achmea stichting is gedoneerd stond voor de deur en men was nog bezig om het gebouw een gele kleur te geven. Onderdelen van het dagprogramma zijn onder andere muziek en yoga.
Nadat we van harte werden ontvangen volgde al snel waar we in dit geval voor kwamen.
De kinderen demonstreerden mij een serie yoga-oefeningen, die ze in het afgelopen twee en half jaar draait hebben geleerd. Het centrum draait ook ongeveer zo lang. Ik was enorm onder de indruk van de opvolging van instructies en de soepele uitvoering van de yogahoudingen, die de kinderen ondanks hun handicap die naast verstandelijk vaak ook motorisch was, lieten zien. De meest uiteenlopende en uiterste yogastanden; van de zonnegroet tot de brug, tot het wiel en de boog, van de spreidzit tot de voorovergebogen spreidzit volgden elkaar in een gedisciplineerd tempo op.Bijna elk kind, of het nu het syndroom van down of een andere handicap had, wist wat het moest doen. In slechts een half uur was de voorbereiding met mantra en opwarming met daarna wel 10 standen getoond. Daar waar de docent ergens iets van instructie vergat, gaven enkelen wel het commentaar,waardoor duidelijk werd wat er dan eigenlijk had moeten volgen. Fantastisch! Niet voor niets heeft deze groep tijdens een yogawedstrijd in Auroville de eerste prijs gekregen, zo had Brigitte me al trots verteld!!
Daarna was het tijd voor een muziekoptreden van de band, waarin de vrijwilliger Rob en zijn zoon Joep samen met Brigitte en een aantal andere leden van de stichting een aantal muziekstukken lieten horen. Deze vrijwilliger was als arccondionist voor drie weken uit Nederland overgekomen en had met de kinderen deze weken geoefend. Het optreden werd voor de kinderen gegeven en deels konden ze meezingen en bewegen. De kinderen kenden de eerste mantra's uit het hoofd en zongen volop mee. De andere stukken werden soms afgewisseld met handgebaren en passief luisteren, maar ze genoten zichtbaar. Al met al een heerlijke middag, die me weer enorm inspireerde.
Op vrijdag zouden we naar een ander klassiek spiritueel dansoptreden van een groep kinderen van de wereldschool, in het theater van het visitingcentrum op het terrein van Auroville gaan. Het unieke aan dit optreden was, dat ook hier twee oorspronkelijk weeskinderen in mee deden. Doordat deze kinderen door de oprichter van de stichting in eerste instantie zijn gesponsord,is hun dansopleiding nu verzekerd. De oprichter Ivar, heeft sinds zijn initiatief van de stichting zoveel geld uit eigen werk gedoneerd, dit was een uniek voorbeeld waar dat geld dan onder andere naar toe gaat. Het gaat ook wel naar het onderhouden van huizen van de armlastige mensen, het onderhouden van de gebouwen en materiaal,of het salaris van de medewerkers van de stichting, de keukenmensen, de chauffeurs, de kindermeisjes, de administratief medewerker, allemaal locale mensen uit Tamil Nadu.
Het legendarische verhaal van Krishna, zijn geboorte en zijn jeugdjaren was het thema van de voorstelling. De legende vertelt, dat er op bepaalde momenten in het leven wanneer de aarde bijzondere mensen nodig heeft, de kosmos sommige mensen voorbereid op de komst van zo'n persoon. Krishna was de persoon die luchtigheid blijdschap en humor zou mogen brengen. Men kan deze komst vergelijken met de komst van Christus. De lijn van het verhaal is namelijk ergens dezelfde. Ook Krishna zou in het gezin als achtste kind door de toenmalige keizer niet worden geaccepteerd en eigenlijk moeten worden gedood. Men bedenkt hier echter iets op door Krishna te verwisselen met de geboorte van een ander kind in een naburige omgeving van Brindavan of Madura. Zo groeit Krishna op en haalt kind ondeugende streken uit en brengt de omgeving, waaronder zijn moeder soms tot kopzorgen. Maar omdat het kind een charmerend kant heeft kan de moeder hem ondanks dat hij af en toe straf verdient, dit toch vaak niet over haar hart verkrijgen. Het kind heeft duidelijk een grote invloed op zijn omgeving en kan hiermee iedereen op een hele leuke manier imponeren. Nadat de jonge jaren verstrijken, komt het op een gegeven moment de keizer toch ter ore dat K
Het spektakel werd zo goed gedanst, dat je geen verhaal meer nodig hebt om alles heel duidelijk te volgen. Je wordt allereerst verblind door de hoeveelheid prachtige kleuren die de danser door hun kleding laten zien. Geen enkel pak is het zelfde. De opgemaakte gezichten en de voeten die ook voorzien zijn van strepen, laten voor de kijker ook geen mogelijkheid tot verveling toe. Je werd anderhalf uur lang meegenomen in een denderend spektakel, waar muziek en licht het geheel op subtiele wijze ondersteunde. De afwisseling van drama en dansritmes, die afwisselend stevig en subtiel te noemen zijn, maakten deze soepele dansers tot een unieke groep, die op hoog niveau dit verhaal van Krishna in beeld en dans omzetten. De danskunst die oorspronkelijk uit de streek Odyssee komt heeft een soepele en vloeiende stijl, die geheel anders is als de Bollywooddans of de BharateNatyam. Zie website van de Apeldoornse groep die hier in Nederland cursussen onder andere in geeft.http://www.nawarasadancing.nl/Agenda.htm
De groep kinderen die samen met de regisseur minstens 50-60 man groot is, werd na het spektakel één voor één genoemd en ontvangen allemaal een roos. Enkele van hen zijn kennelijk zo populair in de klas dat ze een iets steviger gejuich en applaus ontvangen.
Zo werd mijn vrijdagochtend die al vroeg begon, door overigens in het weeshuis om vijf uur wakker te zijn gemaakt door het gerommel en gekletter van pannen, die de keukenvrouwen gebruikten ter voorbereiding van de ochtendmaaltijd, ingevuld door een aantal inspirerende kunstzinnig theateruren.
Dit alles in de prachtige natuurlijke omgeving van het visitingcentrum Auroville, waar je direct bij aankomst al in een mystieke stilte word getrokken.
Hieronder een foto van een maaltijd met de kinderen. Bij de volgende blogs toon ik wat filmpjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten