woensdag 8 januari 2014

Na 1 week in India te leven lijkt het alsof ik al een maand weg ben. Het leven hier in India is in tegenstelling tot de beeldvorming wat Europeanen van India hebben heel snel. Je leeft snel in contact met mensen en afspraken worden direct gerealiseerd. De aankomst in Bangelore een week geleden was in indrukwekkend, omdat het vliegveld Bangelore mooie pretentieuze architectonische hoogstandjes heeft geleverd. Maar goed de tegenstelling volgt al snel, wanneer ik in een ook wel comfortabele auto toch over wegen met gaten en hobbels naar Attur Salem wordt gereden. De broer van Raja heeft alles geregeld, de chauffeur rijdt veilig. Ik heb vertrouwen in zijn rijstijl, maar de snelweg die me was beloofd, blijkt toch een B weg te zijn. Inmiddels na 3 x India ben ik gewend aan de organische rijstijl en de tegenliggers worden op 10 meter rijafstand kunstmatig vermeden. Of we rijden links of rechts voorbij. De toeter moet uitkomst bieden.
Het weerzien met de familie was hartelijk. We worden met een ritueel binnengehaald,door de tante van Raja en later kan ik dankbaar op de bank zakken, waar ik inmiddels ziek van de lange reis me kan ontspannen. Er wordt regelmatig thee aangedragen en handen op mijn bezwete nek en gezicht gelegd. Ik vind het allemaal heerlijk, die verzorging. Raja's moeder wisselt de tante en het nichtje af.
Raja krijgt in de avond een voetloopmassage over zijn hele lichaam van het nichtje. Daarmee masseert zij met geoefende tred het lichaam zonder hem te bezeren of te blesseren.
Het huis heeft weer nieuwe ontwikkelingen doorgemaakt. Inmiddels heeft de tweede etage  een dak gekregen. Deze ruimte heeft nog een extra badkamer gekregen voor gasten of voor privégebruik. De derde etage heeft een open terras met plantenbakken. Het is heerlijk toeven daar in de waterige zon die afgewisseld wordt met een heerlijk zonnestralen die ongeveer 25 tot 30 graden temperatuur geeft.
Na 3 dagen gaan we met de auto naar Auroville, waar ik óf in het gereserveerde en al eerder bewoonde gasthuis Aspiration zal intrekken met Raja of op het terrein van de muziekschool van de stichting Isai Ma(i)yam ( kinderen in India) in het uiterste puntje van het terreingebied. We rijden diep in de avond door een soort van moerasachtig gebied en komen uiteindelijk op de plaats waar een mooi gebouw is gebouwd. De kinderen van de stichting kunnen hier in de weekenden vrij spelen en muziek en dans beoefenen. Maar wanneer Brigitte de projectleider lachend een aantal slangenavonturen met de kinderen en haarzelf verteld, wordt me al snel duidelijk dat ik me hier in de nacht niet veilig zal voelen. De slangen kunnen als het tegenzit door de open murengaten naar binnen komen, dus kies ik toch maar voor het relatief veiligere Aspiration gasthuis. Daar is het ook fijn om de Westerse mensen tegen te komen, die allen met eigen doelen Auroville bezoeken. Ook onze vrienden van 2 jaar geleden hebben een lach op hun gezicht wanneer ze ons weerzien. Leuke eet momenten volgen met hen en ook nu kunnen we heerlijk buiten eten. In de ochtend lopen we naar een nabij gelegen winkeltje en kopen wat brood en kaas, tahin en thee. Dat is heerlijk om op ons eigen terrasje met de omringende natuurgeluiden te nuttigen. De middag en avondmaal wordt vooraf bereid in de gezamelijke keuken en is altijd goed voorzien van kruiden die de maaltijd dan net dat snufje meerwaarde geeft. Alles is altijd lekker en ik mis geen vlees. Ik ben hier volop vegetariër en ik eet geen koeken en chips of noten, dus ik hoop wat af te kunnen vallen.
Nu heb ik net een nacht met Raja in het weeshuis van de stichting Isai Ma(i)yam geslapen, nadat we gisteren enthousiast zijn onthaald door Brigitte en de andere medewerkers van het huis.
De kinderen hangen om ons heen en kriebelen onze huid en lachen en dagen ons uit. De maaltijd volgt al snel en het ritueel om voor het eten een mantra te zingen wordt gevolgd door een stil samenzijn. De kinderen zijn gedisciplineerd wanneer het om eten gaat. Ze eten met de hand en zijn vol verwondering nog steeds naar Raje en vooral mij aan het kijken. Ze hebben of geen ouders, of slechts 1 ouder, maar leefden dan in zeer armoedige of emotioneel slechte situatie. Hier in dit huis krijgen ze de ruimte om kind te zijn. Deze week staat in het kader van veel examens en de kinderen hebben de volgende ochtend na het ontbijt ook de boeken nog op de schoot liggen. Ze leggen me uit dat er verschillende niveau's van wetenschapsexamen bestaat omdat er ook verschillende leeftijdsgroepen bestaan.
De auto van de stichting brengt de kinderen naar de school en sommigen lopen.
Ik ga vanmiddag met Brigitte naar de gehandicaptenschool, nadat we vanochtend nog een opzet voor het Liliane fonds voor de stichting hebben aangevraagd. De gehandicapte kinderen zouden heel erg goed in yoga zijn, dus ik ben  beniewd.

1 opmerking:

  1. Hoi Irma,

    Nog de allerbeste wensen voor 2014 en hartelijk gefeliciteerd!
    Wat klink het allemaal spannend en schitterend wat ik gelezen heb, en zo ver weg! Het lijkt me heerlijk om daar nu te zijn. Ik ga er van uit dat je na zo'n goede verzorging weer helemaal bent opgeknapt.
    Hoe gaat het met Raja?
    Hier is alles goed. De eerste werkweek zit er al weer op en was erg leuk. Alle kinderen waren weer op school en op de ouderbijeenkomst waren bijna alle ouders aanwezig. Het was gezellig en heel zinvol.
    Het begint nu een beetje kouder te worden (nog altijd 4 graden) en misschien kunnen we maandag de eerste sneeuw verwachten. Van mij mag het.
    Nog een week en dan wordt ik 55. Jammer dat je er niet bij kunt zijn.
    Succes met het opzetten van je Yoga. Ik hoop snel weer meer lezen.

    Liefs, Jolanda

    BeantwoordenVerwijderen