Dood en leven gaan bijna dagelijks hand in hand met elkaar. In de periode van Douceur liep ik dagelijks langs een open crematieplaats en zijn er verschillende mensen gecremeerd. Dit gaat gepaard met muziek, vuurwerk en een optocht waar de dode dan een afscheid krijgt. Het portret van de overledene hangt meestal een aantal dagen op een billboard in de omgeving.
De dood van Indiaas meest bekende regisseur en tevens docent van mijn vriend, werd vorige week ineens wereldnieuws en voor ons een grote schok om te beleven.
Al een aantal weken had mijn vriend over de intensiteit van de man verteld, waarin hij door het tonen van speciale films tijdens de opleiding ook emoties toonde. Er was een film over een verloren liefde die hem tot tranen bracht, wat voor mij vragen opriep. In India zijn mensen open en ik dacht dat het bij de cultuur zou kunnen horen, maar tevens dacht ik dat deze man ook wel eens aan het eind van zijn leven zou kunnen zijn. De weg terug naar het verleden hoort vaker tot de laatste fase van het leven en ik opperde deze suggestie in alle ootmoed. Niets kon mijn schok teniet doen, toen hij ook na drie weken cursus daadwerkelijk in zijn slaap overleed.
Dat deze man één van Indiase grootste regisseurs was, is wel gebleken door de duizenden mensen die toestroomden om zijn afscheid op vrijdag 14 februari bij te wonen. De grote aantallen succesvolle acteurs welke deze man heeft opgeleid, waren direct ter plekke, evenals andere collega's regisseurs en producenten die eveneens onmiddellijk hun werk staakten, toen ze het verdrietige bericht hoorden. Een dierbare vriend van de man nam op een spirituele wijze afscheid, door rondom de kist te lopen en bij zijn voeteneinde een ritueel uit te voeren. Velen waren in tranen, het was opvallend hoe devoot deze man, die pas zijn eigen vrouw ook had verloren, zich toonde. Niet in de laatste plaats door zijn diepe overtuiging dat hij in reïncarnatie geloofde, kon hij op deze wijze afscheid nemen.
Voor mijn vriend een schok, dat hij na drie weken cursus, Balu Mahendra, waar hij zoveel van kon leren al moest loslaten. Toch is er sprake van inspiratie en dankbaarheid voor het mogen leren kennen van de man, die films maakte, welke de ziel van de omgeving en de mensen diep naar voren wist te halen.
Deze man had heel veel geld kunnen hebben, maar koos hier bewust niet voor, omdat geld geen spiritueel middel is. Met mijn eigen woorden zou ik zeggen dat de verleiding van een andere materiële wereld zijn eigen talent zou doen laten verdwijnen.
Erkenning heeft hij wel opgebouwd, dat moge duidelijk zijn en de link hieronder moge hiervan getuigen
http://www.behindwoods.com/tamil-movies/event-photos-pictures-stills/director-balu-mahendra-passes-away-set-3/director-balu-mahendra-passes-away-set-3-stills-photos-pictures-01.html#21
De laatste leerlingen waaronder ook mijn vriend krijgen na alle commotie een mooi alternatief om de cursus te vervolgen. Ze kunnen met de leerlingen van Balu Mahendra op locatie van een aantal regisseurs verdere ervaring opdoen.
De dood van Indiaas meest bekende regisseur en tevens docent van mijn vriend, werd vorige week ineens wereldnieuws en voor ons een grote schok om te beleven.
Al een aantal weken had mijn vriend over de intensiteit van de man verteld, waarin hij door het tonen van speciale films tijdens de opleiding ook emoties toonde. Er was een film over een verloren liefde die hem tot tranen bracht, wat voor mij vragen opriep. In India zijn mensen open en ik dacht dat het bij de cultuur zou kunnen horen, maar tevens dacht ik dat deze man ook wel eens aan het eind van zijn leven zou kunnen zijn. De weg terug naar het verleden hoort vaker tot de laatste fase van het leven en ik opperde deze suggestie in alle ootmoed. Niets kon mijn schok teniet doen, toen hij ook na drie weken cursus daadwerkelijk in zijn slaap overleed.
Dat deze man één van Indiase grootste regisseurs was, is wel gebleken door de duizenden mensen die toestroomden om zijn afscheid op vrijdag 14 februari bij te wonen. De grote aantallen succesvolle acteurs welke deze man heeft opgeleid, waren direct ter plekke, evenals andere collega's regisseurs en producenten die eveneens onmiddellijk hun werk staakten, toen ze het verdrietige bericht hoorden. Een dierbare vriend van de man nam op een spirituele wijze afscheid, door rondom de kist te lopen en bij zijn voeteneinde een ritueel uit te voeren. Velen waren in tranen, het was opvallend hoe devoot deze man, die pas zijn eigen vrouw ook had verloren, zich toonde. Niet in de laatste plaats door zijn diepe overtuiging dat hij in reïncarnatie geloofde, kon hij op deze wijze afscheid nemen.
Voor mijn vriend een schok, dat hij na drie weken cursus, Balu Mahendra, waar hij zoveel van kon leren al moest loslaten. Toch is er sprake van inspiratie en dankbaarheid voor het mogen leren kennen van de man, die films maakte, welke de ziel van de omgeving en de mensen diep naar voren wist te halen.
Deze man had heel veel geld kunnen hebben, maar koos hier bewust niet voor, omdat geld geen spiritueel middel is. Met mijn eigen woorden zou ik zeggen dat de verleiding van een andere materiële wereld zijn eigen talent zou doen laten verdwijnen.
Erkenning heeft hij wel opgebouwd, dat moge duidelijk zijn en de link hieronder moge hiervan getuigen
http://www.behindwoods.com/tamil-movies/event-photos-pictures-stills/director-balu-mahendra-passes-away-set-3/director-balu-mahendra-passes-away-set-3-stills-photos-pictures-01.html#21
De laatste leerlingen waaronder ook mijn vriend krijgen na alle commotie een mooi alternatief om de cursus te vervolgen. Ze kunnen met de leerlingen van Balu Mahendra op locatie van een aantal regisseurs verdere ervaring opdoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten